"D'Glogge vo Twann" - Kirche Twann

1. Vo wytem d’Bärge, gäng scho do
Hei vo de Glogge vo Twann wou scho vernoh
Die lütte gäge Süde, use i See
Gäh em änge Dorf Wyti und ds Wüsse, s’git de noh meh,

begleite d’Lütt dür ds Läbe hie am Ort
töne gäng wie nöi a ds steile Bort
Drei Tön, die säge dür d Räbe und em Wäg vo de Piuger
am Afang isch ds Wort - am Afang isch es Wort.

2. Ghörsch du zwo Glogge, tuet’s mängem weh.
Unändlech schwär isch ds Nie-, Nie-Meh.
D’Glogge verzeue vom Stärbe ou -
Git’s ächt für d Mönsche e Himmu wie ne junge Räbbärg im Tou?

Si wärde stiu, i dr Chiuche sitze d Lüt,
Chöme langsam zue sich bis zum nächschte Glütt.
Zwo Tön, die leite dür d Räbe und em Wäg vo de Piuger
i ds no junge Hütt, - dür die Räbe i ds Hütt.

3. Nümme ganz früech am Tag ghörsch häu e Klang
Use i Sunntigmorge – d’Glogge vo Twann.
Kämpfe gäge Lärm vor grosse Stroos,
Si gwinne, lütte lang übere See und i ds Grosse Moos.

Nume ei Glogge – sie schlot d Zyt.
Möcht isch es no so gärn, ändere chasch äs nid.
Ei Ton, dä leitet dür d Räbe und em Wäg vo de Piuger und seit:
„`S isch noh wyt“ - und seit: „´S isch nümme wyt“